Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν μια φράξια, μια ομάδα από μερικά άτομα...
Άλλοι φαίνονταν κάθε τόσο σε τακτά διαστήματα και κάνανε κάποιες δουλειές (πλέμπα), άλλοι ήταν πιο ακριβοθώρητοι κι εμφανίζονταν μόνο όταν είχε λόγο η παρουσία τους (αριστοκρατία της παλαιότητας)...
Οι πρώτοι είχαν έναν ρομαντισμό να το πώ, αφέλεια να το πώ, καλή διάθεση να το πώ... Όπως και να το ονομάσω θα πεις απλά ότι ήταν πρωτάρηδες... Και θα χεις και δίκιο.
Οι δεύτεροι, ωρέ αδερφέ, παράξενο πράγμα... με την δουλίτσα τους, την ησυχία τους, τα φράγκα τους, τα παιδάκια τους όλα ήσυχα και όμορφα....
Κι έρχεσαι εσύ και περνάς λίγο καιρό ανάμεσα τους και δεν καταλαβαίνεις κάποια πράγματα...
Δηλαδή κάτσε ρε φίλε, παρατηρείς λίγο και αντιλαμβάνεσαι... έχει παιδί και είναι από αυτούς που δεν χωρά αμφιβολία για την ιδεολογική κατάστασή του και βλέπεις έναν απογόνο όνειδος, ανάμεσα στους πρωτάρηδες ο τελευταίος... μα πώς το επιτρέπεις αυτό?
Έχει τον σεβασμό, αναλογικά της ηλικίας και της αρχαιότητάς του και κηρύττει λίβελους ενάντια στην αστική μικροπρέπεια των μπουζουκομάγαζων και των λοιπών σεξιστικών χώρων "διασκέδασης", αλλά, μισό λεπτό... η κοπελιά που τον συνοδεύει, ξέρεις πόσα έχει πληρώσει για να αποκτήσει την άνεση να περπάταει δίπλα του? Γνωρίζεις πόσο πάει το να είναι ελεύθερη να κάθεται στο πλευρό του, γαμώ τον εθνικοσοσιαλισμό σου?
Κι έρχεται η στιγμή (μοιραία) που θές να την κάνεις αλλά δύσκολο να το αποφασίσεις... Όχι επειδή είσαι άτομο που δεν παίρνει αποφάσεις άλλα επειδή είσαι ηθικός και ξέρεις ότι θα γίνεις "αδελφή" και "προδότης" και "κακομοίρης" και "φτου στα μουτρα σου άμα τα παρατήσεις". Θες να αρχίσεις να φωνάζεις ότι πώς γίνεται και δεν βλέπουν και οι άλλοι αυτά που εσύ τρώς κατάμουτρα και συγχίζεσαι, δηλαδή τα ψέματα, τα αφανέρωτα, τις υποκρισίες, τις προδοσίες και τα δήθεν "εμεις λέμε την αλήθεια".
Αααα!!! Φιλαράκο, πάρτο χαμπάρι, δεν γίνεται να αποχωρήσεις έτσι αναίμακτα. Ή θα γίνεις μάρτυρας "να βγάλουμε κανα φράγκο" ή θα γίνεις βορρά στα στόματα πρωτάρηδων που πεινούν για φρέσκο κρέας και, πώς να το κάνουμε, με κάποιον τρόπο πρέπει να τους μαντρώσουν.
Αλλά είσαι προβληματικός μάλλον. Κάθεσαι και διαβάζεις, κοιτάς να κάνεις τίμια την δουλειά σου, να βρεις έναν τρόπο να απέχεις από το εβραϊκό σύστημα αξιών, να μην έχεις καμιά καβάτζα για την πορεία, να ξέρουν τα πρώην αφεντικά σου τον ακριβή λόγο που έπρεπε να σε σχολάσουν... Αλλά εσύ είσαι πιστός, δεν μασάς από τέτοια. Μάζεψε κανά ψιλό να πάς να αγοράσεις κάνα σουβενίρ από την επόμενη επέτειο και θα είσαι εντάξει με το κίνημα. Όχι τίποτα άλλο αλλά θα σώσεις την αξιοπρέπειά σου αφού δεν θες να πεις κατάμουτρα πόσο λίγοι είναι με τις φανφάρες και τις επετείους τους και από δουλειά τίποτα.
Εγώ σε καταλαβαίνω ρε φιλέ. Δεν σε παρεξηγώ. Λογικό είναι να θες να δείξεις έμπρακτα το πού ανήκεις και το τί πιστεύεις. Όμως για σκέψου λίγο... από όσα έχεις διαβάσει... λέει ρε φίλε πουθενά "αγοράστε CD γιατί χανόμαστε"?